Suriye’de uzun vadeli güvenliğin sağlanabilmesi için güçlü ve birleşik bir devlet yapısının yeniden tesisi gerektiğini savunuyor. Bu doğrultuda, sahadaki tüm silahlı unsurların devlet kurumlarına entegre edilmesini ve Şam merkezli otoritenin güçlendirilmesini hedefliyor.
İsrail ise Türkiye’nin tam aksine, parçalanmış ve istikrarsız bir Suriye’yi tercih ediyor. Tel Aviv yönetimi, ülkede dini ve etnik temellere dayalı yapıların kurulmasını destekliyor, sahadaki aktörleri karşı karşıya getirerek gerilimi sürekli diri tutuyor.
İsrail’in nihai amacı, Suriye’nin askeri kapasitesini yok ederek güçlü bir merkezi otoritenin oluşmasını engellemek.
Bu iki yaklaşım, Suriye’de sahaya da yansıyor. Türkiye gibi bölge ülkeleri, istikrarlı ve bütünleşmiş bir Suriye’yi desteklerken, İsrail saldırgan politikalarıyla bu hedefin önüne geçmeye çalışıyor.
Tarafların tutumları, bölgedeki güvenlik denkleminde ciddi bir gerilimi ortaya koyuyor.
